Historia parafii

Zakończone w maju 1945 r. działania wojenne zmieniły strukturę polityczną na mapie Europy. Zmiany, jakie się dokonały, wywarły nieprzewidywalny wpływ na życie pokoleń Polaków i mieszkańców właściwie całej Europy. Wśród ziem tzw. odzyskanych nad Odra i Bałtykiem znalazły się tereny Pomorza Środkowego i Zachodniego oraz Ziemi Lubuskiej. Weszły one w skład Administracji Apostolskiej Kamieńskiej, Lubuskiej i Prałatury Pilskiej (stanowiącej 1/7 terytorium Polski) powołanej do istnienia dekretem z 15 sierpnia 1945 r. na mocy “najspecjalniejszych uprawnień Stolicy Apostolskiej” udzielonych Prymasowi Polski kard. Augustowi Hlondowi.

Od tego czasu rozpoczęła się wytężona odbudowa Kościoła na ziemiach niegdyś katolickich a potem przez ponad czterysta lat żyjącego w diasporze wśród protestantów.

Szczecin i Pomorze Zachodnie znalazły się w granicach gorzowskiej administracji apostolskiej zwanej oficjalnie Administracją Apostolską Kamieńską, Lubuską i Prałatury Pilskiej. W jej skład weszły następujące struktury katolickie: Prałatura udzielna lub pilska z 75 parafiami, 8 wikariatami lokalnymi i jedną samodzielną placówką duszpasterską. Były to ziemie oderwane traktatem wersalskim, pod względem kościelnym przynależne wcześniej do archidiecezji poznańskiej i diecezji chełmińskiej. Część archidiecezji wrocławskiej, leżąca w środkowym biegu Odry, przynależąca do województwa poznańskiego z 19 parafiami, 5 krucjatami, 3 wikariatami lokalnymi i jedną samodzielną placówką duszpasterską. Część diecezji berlińskiej leżąca nad Odrą – Pomorze Zachodnie aż po Słupsk – podlegająca władzy Rzeczypospolitej Polskiej z 9 parafiami i 22 krucjatami.

Obszar administracji obejmował 44 836 km2, czyli przeszło 1/7 powierzchni Polski.

28 X 1945 r. nastąpił ingres administratora apostolskiego ks. E. Nowickiego do kościoła pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gorzowie Wlkp.

Pierwsze informacje na temat naszej parafii pochodzą z 15 września 1946 roku (kroniki prowadzone przez pierwszego proboszcza parafii - ks. Franciszka Łojka). Pierwotnie Pełczyce obsługiwane były przez księdza niemieckiego o polskim nazwisku, który administrował z Chrapowa, gdzie wówczas znajdowała się parafia. Po wojnie, do Pełczyc został przeniesiony z diecezji częstochowskiej ks. Franciszek Łojek, który w kronice parafialnej używa nazwy – Bursztynowo (od Bernstein). 17 sierpnia 1946 roku po dwumiesięcznym pobycie oficjalnie objął parafię. Od 1959 roku proboszczami byli: ks. Mieczysław Żołądziejewski, ks. Franciszek Moździerz, ks. Tadeusz Drewek, ks. Bolesław Dąbrowski i urzędujący obecnie ks. Henryk Raźniewski.

Do parafii należą Bolewice, którego Kościoł został poświęcony jako pierwszy wśród reszty Kościołów wiejskich w dniu 25 sierpnia 1946r.

Po dwudziestu siedmiu latach 28 czerwca 1972 r. papież Paweł VI podjął wiekopomne decyzje o powołaniu czterech nowych diecezji w Polsce. Olbrzymią administrację gorzowską podzielił na trzy siostrzane diecezje: gorzowską, koszalińsko-kołobrzeską i szczecińsko-kamieńską, do której obecnie należymy.

Do parafii, oprócz Pełczyc, należą następujące wsie: Bolewice z kościołem pw. Matki Bożej Częstochowskiej, Chrapowo z kościołem pw. Św. Rodziny, Jagów z kościołem pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła, Niesporowice z kościołem pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, Sarnik z kościołem pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny oraz Laskówko, Ługowo, Łyskowo, Niepołcko, Trzęsacz, Wierzchno, Wilcze, Żydowo. Razem w parafii znajduje się 6 kościołów.

Z w/w kościołów warto zwrócić uwagę na dwa najstarsze w okolicy: kościół parafialny pw. Narodzenia NMP w Pełczycach oraz pw. Św. Rodziny w Chrapowie. Pierwszy został zbudowany w końcu XIII w. z bloków granitowych. Przebudowano go w XV w. w stylu gotyckim oraz w XVIII w., gdy uległ zniszczeniu w pożarze. Kościół posiada ryglową wieżę zakończoną hełmem z 1729 roku. W świątyni znajduje się płaskorzeźba drewniana o motywach heraldycznych i liści akantu z XVIII w., a także inskrypcje: jedna z nich to informacja o pożarze kościoła, a druga wspomina odbudowę kościoła przez króla pruskiego. Po reformacji duszpasterstwo katolickie praktycznie zanikło. W latach 30-tych XX w. nabożeństwa dla katolików odprawiali księża z Choszczna w sali nad restauracją. W czasie wojny kościół ocalał. Poświęcony został 8 września 1946 roku. W ciągu wielu lat ulegał różnym przeobrażeniom i upiększeniom. W latach 60-tych zmieniono ołtarz oraz witraże (wg projektu Ostrzołka z Krakowa). Znajdujący się w kościele ołtarz boczny z drugiej połowy XVIII w. pochodzi z nieistniejącego już kościoła w Niepołcku. Znajduje się tu także chrzcielnica neogotycka oraz żyrandol z 1906 roku ufundowany przez mieszkańców Pełczyc, a wykonany w Berlinie.

Kościół pw. Św. Rodziny w Chrapowie pochodzi z XIII w., a przebudowany został w okresie późnogotyckim. Kiedy uległ zniszczeniu w czasie wojny, Msze św. i inne nabożeństwa odbywały się w kaplicy przy pałacu (do 1968 r.). Chrapowo do 1945 roku było siedzibą niemieckiego księdza katolickiego Edmunda Helewskiego, który obsługiwał duszpastersko także okoliczne wsie i miasta. Podczas wojny ksiądz ten udzielał potajemnie chrztów i pogrzebów wywiezionym tu na roboty Polakom. Niestety kaplica dziś już nie istnieje, lecz mieszkańcy mogą spotykać się w pięknym kościele, poświęconym w 1969 roku. Znajduje się tu również cenna granitowa chrzcielnica z XIII w.

W 1993 obecny Proboszcz roku pozyskał zniszczony budynek na tzw. ”Wzgórzu zamkowym”, w którym przed wojną znajdowała się szkoła niemiecka, potem szpital, a ostatnio ośrodek zdrowia, aby przystosować go na plebanię. Dzięki wysiłkom Księdza Proboszcza zarówno kościół jak i plebania z dnia na dzień stają się piękniejsze.

Na terenie parafii znajdują się 2 szkoły podstawowe: w Pełczycach i w Chrapowie, Gimnazjum w Pełczycach i przedszkole.

Parafia w Pełczycach jest znakomitym przykładem współpracy Księdza Proboszcza z władzami samorządowymi, co sprzyja rozwojowi miasta, kościoła i pogłębianiu życia religijnego. Są tu organizowane co roku przeglądy piosenki religijnej, a od 51 lat istnieje chór parafialny Santa Clara.