„Ja również byłem kiedyś przekonany, że należy wszelkimi sposobami walczyć z imieniem Jezusa Nazarejczyka. To właśnie czyniłem w Jerozolimie. Otrzymałem specjalne uprawnienia od najwyższych kapłanów i wielu świętych wtrąciłem do więzienia. Opowiadałem się za tym, aby ich skazywać na śmierć. Karałem ich często po wszystkich synagogach, aby ich zmusić do wyrzeczenia się wiary. Tak bardzo ich nienawidziłem, że prześladowałem ich nawet w obcych miastach” (Dz 26, 9-11).
Wstrząsa szczerością to wyznanie św. Pawła. Nie jest to jedyne miejsce, w którym wspomina o tym, jak prześladował chrześcijan (zob. Dz 22, 4-5; 1 Kor 15, 9; Ga 1, 13.23; Flp 3, 6; 1 Tm 1, 13-14). Co skłoniło Pawła do przyjęcia tak nieprzejednanej postawy wobec wyznawców Chrystusa? Z pewnością był to wyraz jego gorliwości, która jednak nabrała cech radykalizmu. Pierwsze wspólnoty chrześcijan tworzyli przede wszystkim ochrzczeni Żydzi. Z początku nie były one oddzielone od żydowskiej synagogi. Z czasem różnice stawały się coraz większe i narastało napięcie między ortodoksyjnymi Żydami a tymi, którzy przyjęli wiarę w Jezusa Chrystusa. Chrześcijanie uważani za odstępców od wiary byli postrzegani jako zagrożenie dla narodu, którego konstytutywną wartością była wiara przejęta od przodków. Sytuacja zaogniła się jeszcze bardziej, kiedy do wspólnoty chrześcijan, a więc i do środowiska żydowskiej synagogi zaczęło wchodzić coraz więcej nawróconych na chrześcijaństwo pogan. Później chrześcijanie ci zaczęli podważać sens obrzezania, którego odpowiednikiem stał się dla nich chrzest. W swoim mniemaniu Paweł zaangażował się więc w zwalczanie grupy powodującej rozłam wśród Żydów. Czynił to ze szlachetnych pobudek: z miłości do Boga oraz dla ratowania narodu i czystości jego wiary. Później z tych samych pobudek sam Paweł, już jako apostoł Chrystusa, stał się ofiarą wielu prześladowań.
Paweł prześladowca nie znał jeszcze całej prawdy o Bogu, bo ta objawiona została w Jezusie Chrystusie. Działał więc w oparciu o poznanie i przekonanie, że walka z chrześcijanami jest oddawaniem czci Bogu. Paradoksalnie, chcąc bronić wiary w Boga, występował przeciwko Niemu. Przykład św. Pawła uświadamia nam, jak ważne jest niepoprzestawanie na własnych wyobrażeniach o Bogu, ale poznawanie i przyjmowanie pełni objawienia przyniesionej nam przez Jezusa Chrystusa.
ks. Bogusław Zeman, paulista
![[Valid Atom 1.0]](http://validator.w3.org/feed/images/valid-atom.png "Validate my Atom 1.0 feed")
